Anne özlemi

allah kimsenin anasını babasını başından eksik etmesin.
 
dostlar sag olsun
 
Acını anlıyorum ve paylaşıyorum kardeşim.2001 yılının 13 Şubat'ında maalesef bizde o lanet hastalığın Annemin vücudunun büyük bir bölümüne yayıldığını öğrendik.54 yaşındaydı.Özellikle Annem için inanılmaz zor ve acılı geçen 14 ayın sonunda 21 Mayıs 2002'de kollarımın arasında son nefesini verdi.26 yaşındaydım koca dünyanın en yalnız insanı bendim o an.Kimse bilmez,ayıpta değil zaten ben o yaşta bile kafamı Annemin dizlerine koyup uyurdum.Gerçek ana kuzusu bendim işte.Her insan evladını ölçüsüz bi şekilde sever tabi ama benim annem beni bir başka severdi.O'nun öleceği gün benim son günüm olur derdim hep ama öyle olmadı.Kollarımın arasından bir kuş gibi uçup melek olup gitti.40kg'nın bile altına düşmüş bedenini kendi ellerimle koydum toprağa,kendim kapattım üstünü elimdeki küreği kimseye vermeden.Aylarca Allahın her gecesi rüyalarımdan çıkmadı.Aralık 2005'te kızım dünyaya gelene kadar ağlayarak uyandığım uykuların sayısını bilmem.O'nun acısını sadece evladım hafifletebildi.Doğmadan 3 sene önce adı belli olan bir bebekti O. Fatmanaz.Tam 1 hafta önce bugünde aslan gibi abimi beyin kanamasından 5 dakika içinde kaybettik.Allah kimseye kaldıramıyacağı acı vermez bunu çok iyi biliyorum.Herkes sevdiklerinin kıymetini hayattayken bilsin arkadaşlar.Maalesef o kağıt parçaları olmadan yaşanmıyor biliyoruz ama mal mülk,para pul gerçekten çok boş şeyler.Herşey birkaç meterelik kefende bitiyor

ilk defa bilg başında ağladım... allah rahmet eylesin
 
ANALAR Garibin anası pencerelerden Yanık türkülerle yollara bakar İncecik yüzünde her akşam üstü Çizgi çizgi nokta nokta bir efkar. Fakirin anası her sabah sessiz Ağlar çocuğunun aç çıplak durduğuna Elleri koynunda kalır çaresiz Bin pişman doğduğuna,doğurduğuna. Mahkumun anası susar konuşmaz Suçu kendisinde sanır. Kaçar insanlardan aydınlıklardan Duvarlara bile baksa utanır. Açılsa üstüm biraz,duyar da gece yarısı Kalkar yatağından gelir Bir mübarek el usanır yorganıma usulca Bilirim anamın elidir. Bir merhamet bir sıcaklık bir gurur Yavrum diyen sesinde Ve huzurun günde beş vakit nabzı vurur Beyaz tülbentinde,seccadesinde. Karımın anası anama benzer Öylesine yakın duygulu ince. Özü sözü bir,yayla gözesi kadar berrak Oturtacak yer bulamaz çıkıp yanına gidince Yüreği destanlar gibi sımsıcak. Ve alnım açıksa,başım dikse Dirliğimiz varsa,mutluysam Yüzüme gülüyorsa böyle bu şehir. Bir beyaz zambak gibi pırıl pırılsa yavrum Ve yavrumsa herşeyi bana sevdiren bir bir Bu mutluluk bu düzen bu bitmeyen aydınlık Anasının yüzü suyu hürmetinedir.
 
özgur aglatıcan benı gözlerım doldu .....
 
Acını anlıyorum ve paylaşıyorum kardeşim.2001 yılının 13 Şubat'ında maalesef bizde o lanet hastalığın Annemin vücudunun büyük bir bölümüne yayıldığını öğrendik.54 yaşındaydı.Özellikle Annem için inanılmaz zor ve acılı geçen 14 ayın sonunda 21 Mayıs 2002'de kollarımın arasında son nefesini verdi.26 yaşındaydım koca dünyanın en yalnız insanı bendim o an.Kimse bilmez,ayıpta değil zaten ben o yaşta bile kafamı Annemin dizlerine koyup uyurdum.Gerçek ana kuzusu bendim işte.Her insan evladını ölçüsüz bi şekilde sever tabi ama benim annem beni bir başka severdi.O'nun öleceği gün benim son günüm olur derdim hep ama öyle olmadı.Kollarımın arasından bir kuş gibi uçup melek olup gitti.40kg'nın bile altına düşmüş bedenini kendi ellerimle koydum toprağa,kendim kapattım üstünü elimdeki küreği kimseye vermeden.Aylarca Allahın her gecesi rüyalarımdan çıkmadı.Aralık 2005'te kızım dünyaya gelene kadar ağlayarak uyandığım uykuların sayısını bilmem.O'nun acısını sadece evladım hafifletebildi.Doğmadan 3 sene önce adı belli olan bir bebekti O. Fatmanaz.Tam 1 hafta önce bugünde aslan gibi abimi beyin kanamasından 5 dakika içinde kaybettik.Allah kimseye kaldıramıyacağı acı vermez bunu çok iyi biliyorum.Herkes sevdiklerinin kıymetini hayattayken bilsin arkadaşlar.Maalesef o kağıt parçaları olmadan yaşanmıyor biliyoruz ama mal mülk,para pul gerçekten çok boş şeyler.Herşey birkaç meterelik kefende bitiyor
yavuz sen naptın yaa...sabah sabah kopartdın beni.başın sağ olsun.bende 5yaşında babamı kaybettim.ve şimdi birgün annemi kaybediceğim diye çok korkuyorum.ama tabi alah bilir kim ne zaman ölücek.allah sabır versin herkeze başınız sağolsun...
 
ANALAR Garibin anası pencerelerden Yanık türkülerle yollara bakar İncecik yüzünde her akşam üstü Çizgi çizgi nokta nokta bir efkar. Fakirin anası her sabah sessiz Ağlar çocuğunun aç çıplak durduğuna Elleri koynunda kalır çaresiz Bin pişman doğduğuna,doğurduğuna. Mahkumun anası susar konuşmaz Suçu kendisinde sanır. Kaçar insanlardan aydınlıklardan Duvarlara bile baksa utanır. Açılsa üstüm biraz,duyar da gece yarısı Kalkar yatağından gelir Bir mübarek el usanır yorganıma usulca Bilirim anamın elidir. Bir merhamet bir sıcaklık bir gurur Yavrum diyen sesinde Ve huzurun günde beş vakit nabzı vurur Beyaz tülbentinde,seccadesinde. Karımın anası anama benzer Öylesine yakın duygulu ince. Özü sözü bir,yayla gözesi kadar berrak Oturtacak yer bulamaz çıkıp yanına gidince Yüreği destanlar gibi sımsıcak. Ve alnım açıksa,başım dikse Dirliğimiz varsa,mutluysam Yüzüme gülüyorsa böyle bu şehir. Bir beyaz zambak gibi pırıl pırılsa yavrum Ve yavrumsa herşeyi bana sevdiren bir bir Bu mutluluk bu düzen bu bitmeyen aydınlık Anasının yüzü suyu hürmetinedir.
özgür çok teşekkür ederim çok hoştu
 
Allah rahmet eylesin mekanları cennet olsun Anne ve Babanın yerini hiçbirşey tutmuyo ve hiçbirşey onların yokluğu kadar insanın canını acıtmıyo ama ne hikmetse insanoğlu elindeki şeylerin değeri kaybetmeden anlamıyo :(
 
özgür çok teşekkür ederim çok hoştu

abi aslında şiirdir. fakat pc deki sorun nedeniyle bu formatta veriyor. Yavuz Bülent Bakilerin "Analar" şiiridir. gerçekten de her okuduğumda duygulandırır beni. Tekrar başınız sağolsun. allah rahmet eylesin.. o yine yanınızdadır. sizin şevincinizle mutlu olur kederinize üzülür....
 
Geri
Üst