ben silivriden dönüyordum teme girmeden yanda toprak bir alan vardır. oralarda. telefonla konuşuyorum daha doğrusu borçlunun biriyle kavga ediyorum. içimden bir ses -ki bi daha dinlersem kendisini şerefsizim- çek kızım sağa trafik var sinirlisin dedi. hayatımda ilk defa -ki sondur

- telefonla konuşuyorum diye sağa çektim. banketinde dışına toprak yyola geçtim. park halindeyim. bi acı fren aynadan baktım: bizimkisi döne döne geliyo. çalıştırıp kaçacak vakit yok. arabadan çıksam dışarda sobelese bittim indirdim el frenini aldım boşa kek gibi aynadan baka baka bekledik. e zaten o da fazla bekletmedi hemen buluştuk. mutlu son değildi tabi. herif kaçtı bide. hoş iyi oldu yoksa can havliyle gebertirdim onu adınada meşru müdafa derdim