Vaktiyle bir derviş, nefsle mücadele makamının sonuna
gelir. Meşrebin usulünce bundan sonra her türlü süsten, gösterişten
arınacak, varlıktan vazgeçecektir. Fakat iş yamalı bir hırka giymekten ibaret
değildir. Her türlü görünür süslerden arınması gereklidir...
Saç, sakal, bıyık, kas. ne varsa hepsinden. Derviş, usule
uygun hareket eder, soluğu berberde alır.
- Vur usturayı berber efendi, der.
Berber dervişin saçlarını kazımaya baslar. Derviş aynada
kendini takip etmektedir. Basının sağ kısmı tamamen kazınmıştır. Berber
tam diğer tarafa usturayı vuracakken, yağız mı yağız, bıçkın mı bıçkın bir
kabadayı girer içeri. Doğruca dervişin yanına gider, başının kazınmış
kısmına okkalı bir tokat atarak:
- Kalk bakalım kabak, kalk da tıraşımızı olalım, diye kükrer.
Dervişlik bu... Sövene dilsiz, vurana elsiz gerek. Kaideyi
bozmaz derviş. Ses çıkarmaz, usulca kalkar yerinden. Berber mahcup,
fakat korkmuştur. Ses çıkaramaz.
Kabadayı koltuğa oturur, berber traşa baslar.
Fakat küstah kabadayı tıraş esnasında da sürekli aşağılar
dervişi, alay eder:
"Kabak aşağı, kabak yukarı."
Nihayet traş biter, kabadayı dükkandan çıkar. Henüz birkaç
metre gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı
hızla üzerine gelir. Kabadayı şaşkınlıkla yol ortasında kalakalır. Derken,
iki atın ortasına denge için yerleştirilmiş uzun sivri demir karnına
dalıverir. Kabadayı oracığa yığılır, kalır. Ölmüştür. Görenler çığlığı
basar.
Berber ise şaşkın, bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayri
ihtiyarî sorar:
- Biraz ağır olmadı mi derviş efendi?
Derviş mahzun, düşünceli cevap verir:
- Vallahi gücenmedim ona. Hakkımı da helal etmiştim. Gel gör ki
kabağın bir sahibi var. O gücenmiş olmalı!..
gelir. Meşrebin usulünce bundan sonra her türlü süsten, gösterişten
arınacak, varlıktan vazgeçecektir. Fakat iş yamalı bir hırka giymekten ibaret
değildir. Her türlü görünür süslerden arınması gereklidir...
Saç, sakal, bıyık, kas. ne varsa hepsinden. Derviş, usule
uygun hareket eder, soluğu berberde alır.
- Vur usturayı berber efendi, der.
Berber dervişin saçlarını kazımaya baslar. Derviş aynada
kendini takip etmektedir. Basının sağ kısmı tamamen kazınmıştır. Berber
tam diğer tarafa usturayı vuracakken, yağız mı yağız, bıçkın mı bıçkın bir
kabadayı girer içeri. Doğruca dervişin yanına gider, başının kazınmış
kısmına okkalı bir tokat atarak:
- Kalk bakalım kabak, kalk da tıraşımızı olalım, diye kükrer.
Dervişlik bu... Sövene dilsiz, vurana elsiz gerek. Kaideyi
bozmaz derviş. Ses çıkarmaz, usulca kalkar yerinden. Berber mahcup,
fakat korkmuştur. Ses çıkaramaz.
Kabadayı koltuğa oturur, berber traşa baslar.
Fakat küstah kabadayı tıraş esnasında da sürekli aşağılar
dervişi, alay eder:
"Kabak aşağı, kabak yukarı."
Nihayet traş biter, kabadayı dükkandan çıkar. Henüz birkaç
metre gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı
hızla üzerine gelir. Kabadayı şaşkınlıkla yol ortasında kalakalır. Derken,
iki atın ortasına denge için yerleştirilmiş uzun sivri demir karnına
dalıverir. Kabadayı oracığa yığılır, kalır. Ölmüştür. Görenler çığlığı
basar.
Berber ise şaşkın, bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayri
ihtiyarî sorar:
- Biraz ağır olmadı mi derviş efendi?
Derviş mahzun, düşünceli cevap verir:
- Vallahi gücenmedim ona. Hakkımı da helal etmiştim. Gel gör ki
kabağın bir sahibi var. O gücenmiş olmalı!..
