Teferruat...

[e_uludag]

Arkadaşımın kaleme aldığı güzel bir şiir, paylaşmak istedim...

Teferruat

İnsanlar doğar, ve ölür…
Doğum gerçek. Ölüm de gerçek.
Aradakiler, teferruat…

İşte biz, o teferruatın içinde
Hayatın değişik düzeneklerinde şekil buluruz…
Kimi zaman Kürşad olur, 50 kişiyle
Kafa Tutarız 1000'lerce kişiye,
Kimi zaman Alpaslan olur,
Giyip bembeyaz kefeni, açarız,
1000 yıllık hükümdarlığın kapılarını.
Vakti gelir Fatih'te beden bulur,
Olmaz denileni olur kılarız.
Bazen bir yanımız Yavuz'dur,
Öteki yanımız "Selim",
Bazense her tarafımız Mehmet.
Yaş dolu gözlerle,
Kemal olur ölmeyi emrederiz.
Kan dolu bedenlerle,
Mehmet olur ölümü şeref biliriz.

Şekil değiştiririz oluruz rahmet,
Yağmur olur, indiririz göğü yere,
Kasırga olur, Çıkartırız yeri göğe.
Dalgalanırız deniz olur yutarız karaları,
Duruluruz göl oluruz, su oluruz,
Süzülürüz kırıklardan, ineriz en aşağı.
Yani yeri geldiğinde biliriz,
"Su gibi her şeyden aşağıda
Ama kayadan bile kuvvetli" olmayı.

Değişik hüviyetlere bürünürüz ama,
Hayallerimiz hep birdir. Yani:
Türk gibi doğmak, Türk gibi yaşamak,
Ve... Türk gibi ölmek...
Türk gibi doğduk, Türk gibi yaşıyoruz...
Geriye bu üçlünün en önemlisi kaldı:
Ölüm; doğumla, yaşamı utandırmamalı.

Selim DAYIOĞLU

 

[rcengiz]

paylaşım için teşekkürler

 

[yakup]

Teşekkürler emeğine sağlık